O autorze
Autorem rozdziałów poświęconych historii Zbrodni Katyńskiej jest Stanisław M. Jankowski (ur. 1945), absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, od lat związany z Instytutem Katyńskim w Polsce oraz Niezależnym Komitetem Historycznym Badania Zbrodni Katyńskiej. Publicysta i historyk, autor kilkuset publikacji oraz ponad dwudziestu książek, m.in. o Armii Krajowej, generale Leopoldzie Okulickim, emisariuszu Janie Karskim, kulisach Zbrodni Katyńskiej. Konsultant historyczny filmu Katyń Andrzeja Wajdy.
11 listopada 1996
Do Polski przeniesiono znaki Srebrnego Krzyża Orderu Virtuti Militari, którym odznaczono zbiorowo polskich żołnierzy zamordowanych na Wschodzie, symbolicznie zawieszone na Pomniku Katyńskim w Londynie. Po zbudowaniu cmentarzy wojennych w Katyniu, Charkowie i Miednoje miano je umieścić na znajdujących się tam obeliskach.
27 czerwca 1998
Odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego pod budowę Cmentarza Wojennego w Charkowie.
6 lipca 1999
Komitet Budowy Narodowego Pomnika Katyńskiego w Baltimore w stanie Maryland przypominał, że pomnik „ma być odpowiedzią na krzyk Męczeństwa Katynia, aby przypominał o wszystkich ofiarach we wszystkich czasach i we wszystkich miejscach”.
17 czerwca 2000
W otwarciu i poświęceniu Cmentarza Wojennego w Charkowie uczestniczyli przedstawiciele najwyższych władz państwowych Rzeczypospolitej Polskiej, kościelnych, parlamentarnych i wojskowych.
28 lipca 2000
W obecności polskich władz państwowych, kościelnych, przedstawicieli parlamentu i wojska otwarto i poświęcono Cmentarz Wojenny w Katyniu.
2 września 2000
Odbyła się uroczystość otwarcia i poświęcenia Cmentarza Wojennego w Miednoje. Wzięli w niej udział członkowie najwyższych władz państwowych Rzeczypospolitej Polskiej, a także przedstawiciele polskiego parlamentu, duchowieństwa oraz policji.
W Moskwie ukazała się książka znanego wcześniej z artykułów na ten temat autora – Jurija Ignatiewicza Muchina Antyrosyjska nikczemność. Analiza naukowo-historyczna. Rozprzestrzenianie fałszerstwa sprawy katyńskiej przez Polskę i Generalną Prokuraturę Rosji w celu rozpalenia nienawiści Polaków do Rosjan.
21 września 2004
Główna Prokuratura Wojskowa Federacji Rosyjskiej umorzyła trwające 14 lat śledztwo w sprawie Zbrodni Katyńskiej z powodu śmierci winnych oraz zdecydowała o objęciu klauzulą tajności 116 z ponad 180 tomów akt. Według informacji GPW FR, na terytorium ZSRS internowane były 14 542 osoby, zginęły 1803 osoby, a spośród nich tylko 22 udało się zidentyfikować. Nikomu nie postawiono zarzutów. Nie uznano mordu katyńskiego za ludobójstwo.
Informację tę do wiadomości publicznej podał dopiero 11 marca 2005 roku – na krótko przed obchodami 60. rocznicy zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami – ówczesny Główny Prokurator Wojskowy, generał Aleksandr Sawienkow.
11 października 2005
Pierwszy dzień pobytu w Moskwie zespołu polskich prokuratorów i historyka IPN, zaproszonych, aby w siedzibie Głównej Prokuratury Wojskowej Federacji Rosyjskiej zapoznać się z utajnionymi aktami prowadzonego przez 14 lat i umorzonego we wrześniu 2004 roku śledztwa w sprawie Zbrodni Katyńskiej. Udostępniono teczki od lat znane w Warszawie oraz zeznania świadków przesłuchanych w Polsce. W aktach brakowało m.in. zbrodniczej decyzji sowieckiego Biura Politycznego z 5 marca 1940 roku. Polskim prokuratorom nie zezwolono na wgląd do utajnionej decyzji o umorzeniu śledztwa, jak również opatrzonego klauzulą tajności – ze względu na tajemnicę państwową – uzasadnienia.
18 stycznia 2006
Główna Prokuratura Wojskowa Federacji Rosyjskiej wyraziła opinię, że przepisy ustawy „O rehabilitacji ofiar represji politycznych” nie mogą obejmować zamordowanych w Katyniu polskich oficerów, gdyż z powodu zniszczenia dokumentacji „w toku śledztwa w sprawie karnej, niestety, nie ustalono, na podstawie jakiego artykułu Kodeksu Karnego FR wymienione osoby zostały pociągnięte do odpowiedzialności karnej”.
4 kwietnia 2007
W związku z konfliktem w sprawie rosyjskiej ekspozycji w Muzeum Auschwitz-Birkenau deputowany z ramienia Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej – prawnik Wiktor Iluchin (zastępca Przewodniczącego Komisji Dumy Państwowej do Spraw Bezpieczeństwa) w wywiadzie stwierdził, że „Polska już od dawna próbuje wmówić stronie rosyjskiej, że w roku 1940 ZSRR rozstrzelał 21 000 polskich oficerów, chociaż fakty historyczne są zupełnie inne [i] chociaż udowodniono, że ich rozstrzelali Niemcy w lecie 1941 roku”.
17 września 2007
W Teatrze Wielkim w Warszawie odbył się pokaz filmu Katyń w reżyserii Andrzeja Wajdy. Reżyser (który był także współautorem scenariusza) chciał uczcić w ten sposób pamięć swojego ojca – Jakuba Wajdy, jeńca obozu w Starobielsku, który został zamordowany w Charkowie (nie zaś, jak błędnie wspominał syn, w Katyniu, gdzie śmierć poniósł inny oficer polski o tym nazwisku – Karol Wajda).
28 czerwca 2010
Komitet Pomocy Humanitarnej dla Rodzin Katyńskich „Pojednanie” wezwał premiera Federacji Rosyjskiej Władimira Putina do „uruchomienia środków finansowych dla […] przyznania 10-letniego wsparcia finansowego dla rodzin – potomków polskich jeńców wojennych zamordowanych bestialsko w Katyniu w roku 1940 przez NKWD”. „Pojednanie” obiecywało udostępnienie swojego konta, na które Federacja Rosyjska miała przekazywać rokrocznie, przez 10 lat, 76 mln zł. Żadna Rodzina Katyńska nie podjęła współpracy z „Pojednaniem”.